Gdyby w Gwinei Równikowej powstała baza wojskowa Pekinu, to chińska marynarka wojenna, już dziś licząca więcej jednostek od amerykańskiej, mogłaby zagrozić atlantyckim szlakom żeglugowym, czy wręcz wschodniemu wybrzeżu USA. Amerykanie chcą uwieść afrykańskiego dyktatora i nakłonić go do zablokowania tego projektu.
Świat, jaki mamy, jest inny niż dawne marzenia intelektualistów z europejskich think tanków. Póki nie potrafimy sięgnąć do źródeł tej przemiany, nie zrozumiemy także, dokąd nas ona prowadzi. Ślepy liberalizm, uciekający w techno-geopolityczne analizy, nie daje nawet namiastki recept. Jest ich udawaniem.
Wiele potęg upadało w sposób nagły i niepowstrzymany. Spośród wszystkich supermocarstw, współczesnych imperiów, to Rosja jest kandydatem na najszybsze zniknięcie z tego grona. Bez względu na to, czy użyje broni atomowej, czy nie. Co więcej, jej użycie może przyspieszyć ten proces.
NATO w całości, a w tym przede wszystkim Stany Zjednoczone muszą wobec sytuacji na Ukrainie zmienić swoją strategię i rozszerzyć obecność wojskową na wschodzie. Czerwona linia musi stać się nie tyle wyrażeniem dyplomatycznym, ale militarną rzeczywistością.
Trwające od początku stycznia protesty w Kazachstanie zwróciły na ten kraj uwagę całego świata. I jednocześnie pokazały, jak mało o nim wiemy. Krzysztof Renik w swojej najnowszej książce „Kazachskie stepy. Ziemie przeklęte?” wyjaśnia rolę tego autorytarnego państwa na geopolitycznej szachownicy. Publikujemy jej obszerny fragment.
Autobiografia Obamy to gotowy scenariusz na wieloodcinkowy serial z nieco wyidealizowanym, uosabiającym amerykański mit bohaterem. Ci czytelnicy, którzy sięgną po nią z nadzieją na sensacyjne opisy kulis polityki, będą jednak zawiedzeni.
Jeżeli państwa deklarujące swe przywiązanie do wartości demokratycznych ulegną przed naporem kraju autorytarnego, łamiącego prawa człowieka, to realna staje się groźba rozpadu dotychczasowych relacji międzypaństwowych, opartych na prawie międzynarodowym. W krótkiej perspektywie może się okazać, że chiński autorytaryzm zacznie rozwijać się w wielu punktach globu.
W zeszłym tygodniu Amerykanie opuścili Bagram, największą bazę wojskową w Afganistanie. To właściwie za mało powiedziane – uciekli po kryjomu, w nocy, pozostawiając setki ton sprzętu wszelkiego rodzaju, nawet więzienie z paroma tysiącami więźniów. Opuszczenie przez Amerykanów Afganistanu to ostatni akord nie tylko bezsensownej wojny w miejscu, w którym jej prowadzić nie należało, dwóch dekad okupionych krwią i setkami miliardów dolarów utopionych w wszechogarniającym pyle. To także koniec pewnej epoki.
„Nacjonalistyczni przywódcy, którzy rządzą w Polsce i na Węgrzech, są więźniami własnej ideologii. Dlatego wykorzystają każdy pretekst do tego, żeby uzasadnić zwiększanie swojej władzy kosztem reszty społeczeństwa. Kłócenie się z nimi jest dla mnie stratą czasu. […] Ludzie zaślepieni ideologią będą pieprzyć największe głupoty, żeby wzmocnić swoje durne opowieści. Ale to nadal pozostają tylko głupoty.”, mówi prof. Guy Sorman.
Prezydent Donald Trump w swojej „wielkiej i niezrównanej mądrości” wycofał wsparcie dla Syryjskich Sił Demokratycznych (SDF), czyli armii zdominowanej przez syryjskich Kurdów. W środę prezydent Turcji poinformował o rozpoczęciu interwencji militarnej przeciwko Kurdom w północnej Syrii.
„Porównaliśmy ilość transmitowanych danych przez systemy mobilne i jeśli miałabym opisać to obrazowo, w latach 90. to było wiaderko piasku, a dzisiaj jest to piaskownica wielkości Piotrkowa Trybunalskiego. I patrząc, jak zużycie danych rośnie, to w przeciągu 8 lat ta piaskownica powiększy się 24-krotnie”, przekonuje wiceminister cyfryzacji.
Liderzy Stanów Zjednoczonych oraz Iranu, prezydenci Donald Trump i Hasan Rouhani, wymienili kolejną serię wzajemnych pogróżek. Tym razem Rouhani, podczas wystąpienia telewizyjnego, zaapelował do Trumpa, by ten „nie igrał z ogonem lwa”, dodając, że „wojna z Teheranem będzie matką wszystkich wojen”. Trump odpowiedział gniewnym tweetem, którego capslockowa maniera błyskawicznie przysporzyła mu popularności.
„Czy pan myśli, że artykuł 5. NATO strzela amunicją? Przecież my staramy się o wojska amerykańskie właśnie dlatego, że nie wierzymy w artykuł 5. Za podpisami polityków musi istnieć realna siła, oparta w geografii. Werbalne zobowiązania nie mają znaczenia, szczególnie w polityce. Siła, a nie słowa – obudźmy się wreszcie!”, mówi ekspert do spraw geostrategii.
Szanowni Państwo! Witamy w ciekawych czasach. Tych z chińskiego przysłowia, których życzy się na złość wrogowi. Na globalnej geopolitycznej szachownicy – o ile ta metafora kiedykolwiek dobrze oddawała realia polityki zagranicznej – panuje bałagan. Gdzie w 2017 r. pojawią się światowe punkty zapalne? I w jaką właściwie grę będziemy na tej szachownicy grać? To ostatnie […]
Stany Zjednoczone stają się proporcjonalnie mniej ważne dla reszty świata, która szybko się bogaci. Nadchodzą czasy, kiedy rola USA jako globalnego lidera i gwaranta bezpieczeństwa musi zostać uzupełniona przez działania innych krajów.