W „Zabiłem swoją matkę” i „Wyśnionych miłościach” Xaviera Dolana, ulubieńca festiwalu w Cannes, nazywanego głosem swojego pokolenia, czuć było jeszcze niedojrzałość. „Mama” i najnowsze „To tylko koniec świata” są jednak już w pełni dojrzałymi filmami, poddającymi krytyce wygląd współczesnej rodziny.
Nadszedł czas, gdy redaktorzy Patrząc przemawiają własnym głosem, by podsumować miniony sezon filmowy. Tym razem do zestawu kategorii – odkrycie, rozczarowanie, scena roku oraz odkopany klasyk – musieliśmy dodać kolejną: filmowa odtrutka na 2016.
„Zwierzęta nocy” to widowiskowe show o powierzchownej urodzie. Tom Ford nie radzi sobie ze zgłębianiem problematyki wykluczenia ani z portretowaniem skomplikowanych emocji.
Senna francuska prowincja to idealne miejsce, żeby pokazać rozwój relacji pomiędzy trójką bohaterów – odkrywającą swoją seksualność parą chłopaków i matką jednego z nich. Tylko czy jakikolwiek współczesny 17-letni widz będzie w stanie rozpoznać na ekranie własną historię?
Nowy film Tomasza Wasilewskiego to podróż do krainy dzieciństwa, pozbawiona jednak sentymentu i nostalgii. Reżyser przedstawia studium „człowieka złamanego”, za tło obierając szary krajobraz blokowiska z okresu systemowego przełomu.
W „Transparent” na pierwszy plan wysuwają się codzienne, pełne niedopowiedzeń i niefortunnych sformułowań rozmowy pomiędzy bohaterami. To one kształtują życie bogatej rodziny z Los Angeles, o której opowiada Soloway, doskonale portretując przy okazji genderowe przemiany współczesnego społeczeństwa.
My, redaktorzy działu „Patrząc”, spędziliśmy 365 wieczorów na seansach kinowych nowości. Teraz dzielimy się z Wami, naszymi Czytelnikami, tytułami z mijającego roku, które warto nadrobić, a także tymi, o których lepiej jak najszybciej zapomnieć.
„Mandarynka”, opowieść o transgenderowych prostytutkach z Los Angeles, spotkała się z doskonałym przyjęciem krytyki. Czy niepohamowana energia filmu Bakera pomoże zdjąć społeczne odium z kina queer?
Czego młodych krytyków może nauczyć Kamera Akcja? Przede wszystkim tego, że film nie jest samotną wyspą oderwaną od szeregu uwarunkowań historycznych, społecznych i ekonomicznych, które mają o wiele większe znaczenie dla jego powstania, niż często sobie wyobrażamy.
Roy Andersson został okrzyknięty geniuszem za sprawą filmów, których tak naprawdę panicznie się boimy. Zesłany na twórczą banicję powrócił do kina tylnymi drzwiami – dzięki reklamie. W najnowszym dziele „Gołąb przysiadł na gałęzi i rozmyśla o istnieniu” pozostaje wierny swojej filozofii i estetyce.
Do Europy dotarła najchętniej odwiedzana w ostatnich latach wystawa nowojorskiego The Metropolitan Museum of Art. Mieszkańcy Londynu zobaczą 300 projektów Alexandra McQueena, które zapewniły mu status jednego z najważniejszych wizjonerów w historii mody.
Historia kolorowej koalicji gejów, lesbijek i górników, do której doszło w 1984 r., to filmowy samograj. Oparta na tym epizodzie brytyjskiej historii komedia „Dumni i wściekli” stanowi rozrywkową i niepozbawioną ironii przypowieść o niemalże utopijnym zjednoczeniu ponad społecznymi podziałami.
Jak osoby transpłciowe traktowane są przez społeczeństwo uznawane za jedno z najbardziej tolerancyjnych na świecie? Najnowszy film Bergsmark wpisuje się w konsekwentnie budowany przez reżysera/reżyserkę krytyczny obraz współczesnej Szwecji.
Jedni nazywają go genialnym dzieckiem i nowym mistrzem kina, inni – narcyzem i snobem. Filmy Xaviera Dolana polaryzują filmową publiczność. Kim jest ten młody twórca, który wciąż poszukuje dla siebie miejsca we współczesnym kinie?
Przed dwoma tygodniami prezentowaliśmy sylwetkę artysty, który sam nazywa się „antygejowskim pedałem”. Przy okazji Ars Independent Festival Bruce LaBruce, reżyser filmu „Gerontofilia”, opowiadał, w jaki sposób sztuka łączy się z pornografią.