„Rojst ‘97” to na tle innych polskich filmów na Netfliksie dzieło szczególne. Sięga tam, gdzie najbardziej boli, mimo że udajemy, że wcale nie. Sięga tam, gdzie toczy nas od sześćdziesięciu lat choroba. Choroba udawanej niepamięci i lęku. Tak naprawdę pamiętamy, tyle że przez mgłę, tyle że w snach lub w nagłych wybuchach złości, gdy ktoś z zewnątrz nam przypomina.
II RP zakończyła się katastrofą, której krótkie upojenie ultra-, super-, turbo- (niepotrzebne skreślić) suwerennością na pięć minut przed zagładą niektórych zachwyca. Rok 1939 powinien być nieustannie odrabianą lekcją, w której suwerenistyczne „non possumus” w ogóle nie powinno być przedmiotem bezkrytycznego zachwytu.
W swojej najnowszej książce Barnier odsłania nam kulisy brexitowych negocjacji. Jednym z wniosków, jaki można z nich wyciągnąć, jest to, że żyjemy w epoce schyłku różnych ideologii, z wyjątkiem jednej – nacjonalizmu. Czy tego chcemy, czy nie, projekt europejski musi więc uwzględniać wrażliwość narodową.
Zdrowie publiczne nie jest wyłączną kompetencją UE, dlatego Unia nie ma narzędzi do koordynowania sytuacji takich jak pandemia. Jeśli chcemy stuprocentowej skuteczności Unii, może należy rozważyć utworzenie Zjednoczonych Stanów Europy.
Zupełnie błaha sprawa kilku słów w amerykańskim magazynie zamieniła się w Polsce w Poważną Sprawę Państwową. Polski rząd i jego prawicowa machina propagandowa są zorganizowane właśnie do tego rodzaju działań. Zareagowaliby dokładnie tak samo, niezależnie od tego, jakich słów użyłaby Gessen.
„Ukrytą tezą tej książki, która nie jest nigdzie wprost wypowiedziana, jest to, że nowoczesność się kończy. A wraz z nowoczesnością kończy się też jej ulubiona forma polityczna, czyli demokracja liberalna”. O książce „Lęk i olśnienie. Esej o kulturze niepokoju” z prof. Leszkiem Koczanowiczem rozmawia Michał Matlak.
Nie Włochy, tylko – Francja. Tak izraelski historyk Zeev Sternhell określił w latach 80. miejsce, w którym według niego narodził się faszyzm. Twierdzenie to wywołało nad Sekwaną skandal i zażartą dyskusję, która trwa do dziś.
Zbiór artykułów rosyjskiego publicysty to sugestywna panorama kolejnych obszarów życia, po które sięga Kreml, oraz środków, których do tego używa – od walki z „homopropagandą” po biathlon czołgami. Jest to jednocześnie obraz malowany nie łatwą kpiną, lecz trudną miłością.
„W czasach, w których tak wiele mediów rozpowszechnia tak wiele informacji, trzeba umieć wyjaśnić swoje kluczowe argumenty za pomocą jednej ilustracji i pięciu słów. […] Dopiero potem, kiedy zwrócimy na siebie uwagę, można przedstawić szczegółową argumentację. Tego drugiego kroku nie wykonują populiści”, mówi wiceprzewodnicząca szwajcarskiej organizacji Operation Libero.
To smutne, że przynajmniej od kilku lat 11 listopada to dzień, w którym moja więź z polskim narodem słabnie niemal do zera. Nie, to nie skutek jakichś lewacko-postępowych lektur ani wrodzonej niechęci do polskości, jakakolwiek byłaby jej definicja. Żeby mieć dość świętowania, wystarczy przejść się na spacer w okolicach trasy Marszu Narodowego.
Najnowszy film Radu Judego, to stylizowana na dokument opowieść o zapomnianej zbrodni oraz budowaniu świadomości historycznej. Wciągający esej, a zarazem rodzaj intertekstualnego wykładu, jest przystępny nawet dla widzów niezaznajomionych z historią rumuńskiego faszyzmu.
Szanowni Państwo, „Koniec liberalizmu!”, „Precz z liberałami!” – i tak dalej… W ostatnich latach przyzwyczailiśmy się do diagnozy politycznej, której tego typu sformułowania są emanacją. Wiele zastanawiano się nad politycznymi sukcesami populizmu oraz kryzysem liberalnej demokracji. W dyskusjach tych wskazywano zazwyczaj, że populistyczna polityka prowadzi do sytuacji, w której to właśnie liberalizm znalazł się w […]
Czyżby niewypowiedzianym głośno – Bawarczycy to przecież Niemcy! – ideałem państwa szefa rządzącej partii byłby ten południowy land naszego sąsiada? Myślących w ten sposób muszę rozczarować: PiS nie buduje drugiej Bawarii, ale drugi Izrael.
PiS triumfuje w najtrudniejszych dla siebie wyborach i wygrywa pierwszą część wyborczego dwuboju. To nie oznacza, że Jarosław Kaczyński może być spokojny o zwycięstwo jesienią, bo żelazna zasada PiS-u – „na prawo od nas tylko ściana” – jest już nieaktualna.
„Konserwatyści, ale też narodowo nastawieni populiści, oferują odpowiedź na niepewność, która jest oparta na znanej narracji i wiarygodnie umotywowanej nadziei”, mówi profesor politologii na Rutgers University oraz na University College of London.