Z centrum widać najwięcej
Szanowni Państwo! W niedzielny wieczór potwierdziło się to, o czym wielu z nas myślało już wielokrotnie. Wyniki wyborów prezydenckich pokazały, że politycznie Polska jest podzielona idealnie na pół. Nieznaczne zwycięstwo prezydenta Andrzeja Dudy nad Rafałem Trzaskowskim po raz kolejny przypomniało nam o tym, że partyjny duopol i polaryzacja są kluczem do zrozumienia sceny politycznej. Nie […]
„Ludzi trzeba przekonywać. Nie można po prostu wystawić poglądu na widok i polegać na jego nagiej mocy” – mówi amerykański teoretyk prawa i literatury Stanley Fish.
„W Polsce wynikiem rewolucji populistycznej jest stopniowe odwracanie procesu demokratyzacji oraz przesuwanie się w kierunku systemu nieliberalnego i autorytaryzmu. Znoszenie kolejnych ograniczeń usprawiedliwia się większym, społecznym dobrem. PiS, tak jak inne partie populistyczne, twierdzi, że ma wyłączność na poprawną diagnozę potrzeb i trudności, czy wręcz na wniknięcie w esencję ludu”, mówi prof. Jan Kubik.
„Stawka tych wyborów jest wyjątkowo wysoka – zależy od niej zarówno polityczna przyszłość kolejnych trzech lat, w związku z mocą prezydenta, aby wetować ustawy, jak i kierunek rozwoju Polski jako kraju. Głęboka polaryzacja wydaje się nieuniknioną częścią składową naszej sceny publicznej, a jednocześnie siłą niszczącą demokrację i państwo”, pisze Karolina Wigura w wstępie do nowej książki „Kultury Liberalnej”.
Nasza książka „The End of The Liberal Mind: Poland’s New Politics” zbiera najlepsze analizy genezy, charakteru i potencjalnych sposobów wyjścia z rządów PiS-u w Polsce. Każdy z Autorów, których eseje znajdą Państwo na jej kartach – Maciej Gdula, Jarosław Kuisz, Rafał Matyja, Tomasz Sawczuk, Stefan Sękowski – opublikował po 2015 roku książkę, która wywołała ogólnopolską dyskusję. Wstęp do książki napisał wybitny bułgarski politolog Iwan Krastew. Publikujemy zapis debaty autorów, którą prowadzi Karolina Wigura.
Polityczni populiści bywają nazywani przez politologów „wielkimi upraszczaczami”. W złożonym świecie oferują proste wyjaśnienia i łatwe recepty. Epidemia koronawirusa to dla nich prawdziwa manna z nieba.
Gdy zastanawiamy się nad źródłami populizmu, jesteśmy skłonni zwracać uwagę albo na problemy uniwersalne, albo lokalne – ale rzadko na jedne i drugie. Lewica widzi więc głównie rynek i światowy kapitalizm, a liberałowie widzą głównie PiS.
Jedno jest pewne: najbliższa dekada będzie inna, niż wydaje się dziś większości z nas.
Losy Indii oraz Polski powinny wyrwać Amerykanów z letargu. Pierwsza kadencja Trumpa jest w najlepszym wypadku niedoskonałym przewodnikiem po okropnościach, jakie czekają na nas podczas ewentualnych kolejnych czterech lat. Ponownie wybrani populiści niemal zawsze stają się bardziej radykalni oraz niebezpieczni.
Szanowni Państwo! „Średni czas poświęcony na uchwalenie pojedynczych ustaw uległ skróceniu z 2 godzin 12 minut do 1 godziny 15 minut, a zatem prawie o 50 procent. […] Ulubiony trik [partii rządzącej], polegający na poddawaniu pod głosowanie projektów ustaw zgłaszanych na podstawie wniosków indywidualnych, bez wcześniejszych debat, pozwolił na przyspieszenie wszystkich procedur”. Pewną „nowelizację ustawy, […]
„Historia komunizmu pokazuje nam, że możemy jednocześnie w coś wierzyć i nie wierzyć. Czytałam ostatnio, jak pisarz Jacek Trznadel opisywał swoje publiczne wystąpienia z końca lat 40. Mówił, że kiedy krzyczał, przemawiając do tłumów, to jakaś jego część zastanawiała się, czy nie mówi tego wszystkiego na głos po to, żeby przekonać samego siebie. Myślę, że podobny mechanizm działa w przypadku Jarosława Kaczyńskiego”, mówi słynna dziennikarka.
„Populizmowi łatwiej odnosić sukcesy w warunkach politycznych, w których praktyka pluralizmu nie istnieje”, mówi badacz populizmu Ben Stanley.
„Dobrą metaforą dla czasów, w których żyjemy, jest porównanie do ataku hakerów. Rozmaici autorytarni przywódcy hakują język liberalizmu i postnowoczesności, który miał służyć emancypacji, i wykorzystują go przeciwko nam. Chińskie władze lubią od czasu do czasu cytować Michela Foucaulta, po to żeby odrzucać ideę powszechnych praw człowieka”, mówi brytyjski dziennikarz.
Po wyborach parlamentarnych po stronie opozycji rozgorzała debata o tym, kogo wystawić w wyborach prezydenckich. Jeden kandydat czy wielu? Prawybory czy odgórne nominacje? Małgorzata Kidawa-Błońska czy Władysław Kosiniak-Kamysz? Wszystkie te pytania mają drugorzędne znaczenie. Bo żeby naprawdę powstrzymać PiS, potrzebny jest nie tylko kandydat, ale przede wszystkim pomysł. A na ten temat rozmowy nie ma.
„Fakt, że premier Andrej Babiš wciąż jest członkiem frakcji liberalnej w Parlamencie Europejskim, to przejaw niewyobrażalnej hipokryzji. Emmanuel Macron czy Guy Verhofstadt krytykują Polskę lub Węgry za ich działania, a jednocześnie zasiadają w tej samej grupie z ugrupowaniem Babiša, który pod żadnym względem nie jest lepszy od Kaczyńskiego czy Orbána”, mówi czeski dziennikarz Jakub Patočka.