Ciężko jest wyjść poza ramy tego, co stanowi nasze najbliższe otoczenie. Czasem warto jednak choć na chwilę oderwać się od telewizji, radia czy komputera, które bombardują nas informacjami o tym, co dzieje się na Wiejskiej, i poobserwować kawałek przysłowiowej „reszty świata”. Zakończony właśnie Brave Festival we Wrocławiu to najlepszy tego przykład.
Lewicowa emancypacja jest często antagonistyczna, zbudowana na przeciwstawianiu sobie mężczyzn i kobiet. Wymownym przykładem jest hasło „mój brzuch – moja sprawa”. Zgodnie z takim sposobem myślenia aborcja to sprawa wyłącznie kobiet, a mężczyźni mogą albo nas poprzeć albo siedzieć cicho.
„Jestem chłopem z urodzenia. Dla mnie się liczy pragmatyzm. Niemal codziennie spotykam się z 3–4 profesorami, przedstawiają mi swoje wizje i one są fantastyczne, bo inna polityka jest możliwa. Tylko co dzieje się dwa lata po przedstawieniu tej wizji? Kocham analizy, których nikt nie rozumie”, mówi przewodniczący SLD.
Pamiętam, jak w setkach wywiadów pytano mnie o to, jakie rezultaty dał Kongres Kobiet, jakie ustawy powstały dzięki jego postulatom? Prawie żadne, ale nie o to chodziło. W polityce nie wszystko daje się interpretować poprzez programy, cele, efekty, partie i wielkość narcystyczną przywódcy.
Moje przekonanie, że liberalna i konserwatywna lewica mogłyby porozumieć się „na trupie kobiety”, czyli pod warunkiem porzucenia walki o prawa reprodukcyjne kobiet, nie było bynajmniej radą, ani też postulowaną strategią działania. Coś takiego moim zdaniem absolutnie nie powinno mieć miejsca.
Wybuchające raz po raz oburzenie, dotyczące absurdów wykładanych pod szyldem edukacji seksualnej finansowanej przez państwo, wiąże się z emocjami, ale to tylko jeden aspekt znacznie szerszego problemu. Polityka rodzinna PiS-u wygląda tak, jakby rząd naprawdę chciał zrealizować obietnicę złożoną przez Jarosława Kaczyńskiego wspólnie z Viktorem Orbánem – obietnicę kulturalnej kontrrewolucji.
Przyszłość praw reprodukcyjnych w Polsce zależy od nas wszystkich. W naszym myśleniu nadal obecne są schematy powodujące, że o aborcji mówimy tylko wtedy, gdy musimy bronić się przed fundamentalizmem.
Szanowni Państwo! Czy PiS chce zaostrzyć ustawę antyaborcyjną? Wiele na to wskazuje, jakkolwiek, według sondażu OKO.press, za zaostrzeniem ustawy antyaborcyjnej jest tylko 15 proc. Polaków, za status quo opowiada się 43 proc. obywateli, a za jej liberalizacją 37 proc. A jednak w Trybunale Konstytucyjnym na rozpatrzenie czeka wniosek posła PiS-u Bartłomieja Wróblewskiego o zbadanie konstytucyjności […]
„Trudno w to uwierzyć, ale na naszych oczach, w XXI wieku, w centrum Europy, rządzący chcą zalegalizować stosowanie tortur wobec własnych obywatelek!” – pisze Katarzyna Kasia, komentując #CzarnyPiątek.
Przeciwnicy PiS-u często krytykują obecny rząd za arogancję. Zaskakująco rzadko natomiast wskazuje się, że jego polityka nie jest tak równościowa, jak jego przedstawiciele chcieliby nas przekonać. Sprawa praw kobiet jest tego świetnym przykładem. Partia, na co dzień mieniąca się zajmującym się sprawami „zwykłych Polaków” sojusznikiem ludu, wprowadza rozwiązania, które najmocniej uderzą w kobiety niezamożne i pochodzące z mniejszych ośrodków.
Kim zamierza zostać w przyszłości współczesna dziewczynka? Też pytanie, wiadomo – kim tylko zechce! I to jest fantastyczne! Bo jeszcze nigdy w historii dziewczynki nie mogły aż tak wiele, za to często bardzo wiele musiały…
Jak ma wyglądać świat, gdy fala #MeToo opadnie? Co w normalnych i codziennych relacjach obu płci będzie dopuszczalne, a co nie?
W większości kar w sprawach o gwałt i przemoc domową orzeka się najniższy wymiar kary. Od 30 do 40 proc. kar za gwałt w Polsce to wyroki w zawieszeniu! W przypadku przemocy domowej od 80 do 90 proc. spraw kończy się wyrokiem w zawieszeniu.
Dekret króla Arabii Saudyjskiej, Salmana ibn al-Aziza, umożliwił kobietom prowadzenie pojazdów, a Austria wprowadziła zakaz noszenia burek, nikabów i innych strojów zakrywających twarz lub całe ciało. Choć pozornie obydwa projekty sprzyjają upodmiotowieniu muzułmanek, w rzeczywistości ten drugi nie ma z nią nic wspólnego.
Coraz poważniej obawiam się, że nasze czarne parasolki to ostatnie reduty obywatelskiego oporu, który będzie tłumiony przez coraz bardziej opresyjny aparat państwa – pisze Katarzyna Kasia.