Sposób, w jaki opowiadamy dzieciom o śmierci, wojnie czy migracji, zależy nie tylko od twórców książek, lecz także od rodziców i wychowawców. Ci często wybierają nieopowiadanie o tym dzieciom w ogóle. Watanabe jednak przypomina: milczenie czyni współwinnym.
Autorzy „Wojny” wskazują wyraźnie na pewną prawidłowość: wojna, podobnie jak śmierć, pozostaje wciąż w strefie tabu literatury dziecięcej. Niewielu autorów i autorek sięga po ten temat, nie znajdując języka oddającego okrucieństwo wiążące się z bezgraniczną nienawiścią i bezsensowną śmiercią.
Bóg ma dość błędów czynionych przez istoty, które stworzył. Postanawia przeprowadzić swoisty „reset”. Kolejna arka ruszy w morze, tymczasem mające nią płynąć pingwiny zażarcie dyskutują o Bogu. „O ósmej na arce” to opowiedziana na nowo przypowieść o biblijnym potopie.
Ponad dwadzieścia lat po premierze „Królowa kolorów” niemieckiej autorki Jutty Bauer nie traci na oryginalności. Pomysłowa książka obrazkowa pozwala odkryć siłę emocji drzemiącą w kolorach i zaprasza czytelników do twórczej zabawy.
Światy wojny i dzieciństwa pozornie wydają się od siebie bardzo odległe. Ale w książce Hilary McKay splatają się ze sobą w wielowątkowej, poruszającej opowieści o dojrzewaniu w cieniu toczącej się pierwszej wojny światowej.
Po ośmiu latach od wydania oryginału i dwóch od premiery ekranizacji wyróżnionej na festiwalach, ukazała się w Polsce książka „Mój wyjątkowy tydzień z Tessą”. W dobie pandemii oddanie się refleksji na temat tego, jak oswoić beznadzieję, jawi się jako wyjątkowo kuszące.
Dla jednych nostalgiczną podróżą w czasy dzieciństwa będzie Koziołek Matołek Mariana Walentynowicza, dla innych obrazki Janusza Christy. Czy istnieje książka, która pozwala odbyć te podróż każdemu bez względu na metrykę? Istnieje! To imponujący album „Admirałowie wyobraźni” przedstawiający dzieje polskiej ilustracji dla dzieci z okresu 100 ostatnich lat.
Mimo baśniowych nawiązań, „Lampka” to powieść niemal pozbawiona magii, ale portretująca społeczność, w której każdy zmaga się z problemami takimi jak przemoc i dyskryminacja, a ryzyka molestowania nie ukrywa się pod baśniowym płaszczykiem postaci wygłodniałego wilka.
„Amadeusz Foczka (ale z głową bobra)” to debiutancka książka Marii Sternickiej-Urbanke. Utrzymana w konwencji bajki zwierzęcej, pokazuje, że najważniejsze są indywidualność, różnorodność i koloryt społeczny, bez których żadna wspólnota nie jest w stanie się rozwijać.
„Wilcza nora” Anny Starobiniec jest pierwszą częścią cyklu „Zwierzęce Zbrodnie”, którego bohaterami są uczłowieczone zwierzęta. Kryminalna opowieść o mieszkańcach Dalekiego Lasu to mroczna, podszyta groteską, inteligentna historia z ważnym społecznym przesłaniem.
Najnowsza publikacja twórców „Map” to kolejna wielkoformatowa propozycja dla najmłodszych czytelników, dzięki której można odkryć wiele fascynujących ciekawostek związanych z otaczającym nas światem.
Rune musi sobie poradzić nie tylko ze śmiercią ukochanego dziadka, ale też z dokuczliwymi chłopakami z sąsiedztwa. Wymyśla więc swoje alter ego – superbohatera o imieniu Brune, który staje w obronie słabszych, posługując się… brązową malarską farbą.
Luizjana, rok 1904. Czworo młodych bohaterów znajduje trzy dolary i korzystając z renomowanego katalogu Walker & Dawn postanawia potajemnie kupić rewolwer. Daje to początek wielkiej wyprawie, która okaże się także podróżą w głąb siebie.
Są książki, do których się nie wraca. Oraz takie, o których rozmyśla się nawet po latach, ponownie kartkuje, przywołuje konkretne fragmenty, wyłuskuje wciąż żywe emocje. „Kasieńka” Sarah Crossan dla wielu czytelników zagości na stałe w tej drugiej kategorii.
Cztery osoby, trzy pokolenia, skrajne emocje i całe mnóstwo „ostatnich” szans. Książka Sarah Crossan to coś więcej niż znakomicie napisana powieść dla młodzieży. To poruszająca historia o spełnionym marzeniu, które niesie za sobą niedające się przewidzieć konsekwencje.
