Nonsens zdaje się być dla wielu artystów najbardziej „sensowną” odpowiedzią na pytania dręczące ludzkość: kim jesteśmy? Kim są inni? Jakie są granice poznania? Jakie tajemnice kryje w sobie język? Poezja Edwarda Leara jest tego najlepszym przykładem.
Po piętnastu latach od polskiej premiery w ręce rodzimych czytelniczek i czytelników wraca niezwykły picturebook. Słynny już „Gdzie jest tort?” Thé Tjong-Khinga oraz trzy kolejne tytuły „Serii z Tortem” to genialne beztekstowe książki obrazkowe, które można „czytać” w każdym wieku.
Jacek Ambrożewski świetnie wykorzystał medium informacyjnej książki obrazkowej, czyniąc z „Ale odlot! Rysunkowa historia lotnictwa” publikację zachwycającą wizualnie i inspirującą do pogłębiania wiedzy nie tylko na temat lotnictwa i jego historii, lecz także otaczającego nas świata.
Od 24 lutego 2022 roku codziennie w mediach pojawiają się kolejne doniesienia o trwającej już niemal rok inwazji Rosji na Ukrainę. Organizowane są akcje wsparcia, a Ukrainki i Ukraińcy mówią o swoich przeżyciach, porzuconych domach i stracie najbliższych. To wszystko nie umyka oczywiście polskim dzieciom. To z myślą o nich powstały trzy przedstawione tutaj książki.
„Wilki. Historie prawdziwe” to werbalno-wizualny reportaż o życiu polskich wilków. Po nietrafionym wielkim formacie „Którędy do Yellowstone?” i kolejnej udanej próbie skorzystania z wizualnego potencjału komiksu, Mizielińscy doszli do punktu, w którym tekst, obraz i forma książki świetnie ze sobą współgrają. „Wilki” bardzo dobry komiks.
Kiedy wybucha wojna, tata – który do tej pory piekł ciasta w cukierni – musi walczyć, a dla niepoznaki udawać krzak. Toda martwi się, że wróg wpadnie na taki sam pomysł. Jak wtedy poznają, kto należy do jednych, a kto do drugich? Książka Joke van Leeuwen, dzięki przyjęciu perspektywy dziecka, w groteskowy sposób ukazuje bezsens i absurd wojny.
Na wakacje do Afryki czy w Polskę? Książki z wydawnictw Muchomor oraz Dwie Siostry proponują oba kierunki. Pierwsza z nich to malarska, oparta na zmysłach podróż, druga –kompendium podróżnicze. Problem w tym, że w pierwszej Afryka jest dziwnie niezróżnicowana kulturowo, drugą trudno zaś potraktować jak praktyczny przewodnik.
Sposób, w jaki opowiadamy dzieciom o śmierci, wojnie czy migracji, zależy nie tylko od twórców książek, lecz także od rodziców i wychowawców. Ci często wybierają nieopowiadanie o tym dzieciom w ogóle. Watanabe jednak przypomina: milczenie czyni współwinnym.
Autorzy „Wojny” wskazują wyraźnie na pewną prawidłowość: wojna, podobnie jak śmierć, pozostaje wciąż w strefie tabu literatury dziecięcej. Niewielu autorów i autorek sięga po ten temat, nie znajdując języka oddającego okrucieństwo wiążące się z bezgraniczną nienawiścią i bezsensowną śmiercią.
Bóg ma dość błędów czynionych przez istoty, które stworzył. Postanawia przeprowadzić swoisty „reset”. Kolejna arka ruszy w morze, tymczasem mające nią płynąć pingwiny zażarcie dyskutują o Bogu. „O ósmej na arce” to opowiedziana na nowo przypowieść o biblijnym potopie.
Ponad dwadzieścia lat po premierze „Królowa kolorów” niemieckiej autorki Jutty Bauer nie traci na oryginalności. Pomysłowa książka obrazkowa pozwala odkryć siłę emocji drzemiącą w kolorach i zaprasza czytelników do twórczej zabawy.
Światy wojny i dzieciństwa pozornie wydają się od siebie bardzo odległe. Ale w książce Hilary McKay splatają się ze sobą w wielowątkowej, poruszającej opowieści o dojrzewaniu w cieniu toczącej się pierwszej wojny światowej.
Po ośmiu latach od wydania oryginału i dwóch od premiery ekranizacji wyróżnionej na festiwalach, ukazała się w Polsce książka „Mój wyjątkowy tydzień z Tessą”. W dobie pandemii oddanie się refleksji na temat tego, jak oswoić beznadzieję, jawi się jako wyjątkowo kuszące.
Dla jednych nostalgiczną podróżą w czasy dzieciństwa będzie Koziołek Matołek Mariana Walentynowicza, dla innych obrazki Janusza Christy. Czy istnieje książka, która pozwala odbyć te podróż każdemu bez względu na metrykę? Istnieje! To imponujący album „Admirałowie wyobraźni” przedstawiający dzieje polskiej ilustracji dla dzieci z okresu 100 ostatnich lat.
Mimo baśniowych nawiązań, „Lampka” to powieść niemal pozbawiona magii, ale portretująca społeczność, w której każdy zmaga się z problemami takimi jak przemoc i dyskryminacja, a ryzyka molestowania nie ukrywa się pod baśniowym płaszczykiem postaci wygłodniałego wilka.
