Z centrum widać najwięcej
Prawo i Sprawiedliwość nie chce przesuwać daty wyborów. A dlaczego nie chce? Bo chce wygrać. A wygrana Andrzeja Dudy 10 maja jest dużo bardziej prawdopodobna niż miesiąc lub dwa miesiące później. Proste i logiczne.
W czasie epidemii i ogólnonarodowej kwarantanny, kiedy ludzie chorują i umierają, pytania o to, czy należy przełożyć wybory prezydenckie, mogą się wydawać błahe i nie na miejscu. W rzeczywistości to sprawa o absolutnie fundamentalnym znaczeniu. I to z kilku powodów.
Szopka, jaką urządzili politycy Zjednoczonej Prawicy przy okazji przekazania pieniędzy na Telewizję Publiczną, pokazuje karykaturalny, rozpaczliwy stan elity rządzącej, a co za tym idzie – także państwa. Ale najsmutniejsze, że całą tę sprawę traktujemy bardziej w kategoriach zabawnej anegdoty o zapasach na szczytach władzy, a nie oczywistej patologii.
Konferencja prasowa Andrzeja Dudy i Mateusza Morawieckiego była przedziwnym wydarzeniem. Najpierw prezydent chwalił TVP, potem premier chwalił TVP. Na koniec odwołali prezesa TVP.
Konwencja Małgorzaty Kidawy-Błońskiej była sprawnie wyreżyserowanym spektaklem, który spełnił swoją rolę – zaktywizował działaczy, dał nadzieję sympatykom, a telewidzom pokazał mocne strony kandydatki, maskując jednocześnie te słabsze. Miarą sukcesu było to, że nawet prorządowe „Wiadomości” miały kłopot z przekonującą krytyką kandydatki.
W obecnych wyborach prezydenckich istnieje tylko jeden fundamentalny spór. Dotyczy on tego, czy Polska w ogóle powinna być państwem prawa, czy państwem jednej partii.
Donald Tusk ma się zaangażować w kampanię prezydencką Małgorzaty Kidawy-Błońskiej. Rzecznik sztabu Andrzeja Dudy jest tym faktem zachwycony. Niesłusznie. Obecność byłego premiera może kandydatce PO pomóc.
Pierwszy raz w historii polskich wyborów prezydenckich jednym z kluczowych tematów kampanii będą relacje państwo–Kościół.
Jeśli sobotnia konwencja PiS-u zatwierdzająca poparcie partii dla Andrzeja Dudy miała nadać nowy impuls kampanii prezydenta i zepchnąć rywali do defensywy, to już wiadomo, że była klęską.
Konflikt polityczny w Polsce jest problematyczny z punktu widzenia prawa, ale nie jest niezgodny z naturą polityki. Dlatego odpowiedź na PiS musi być polityczna.
Szanowni Państwo! Dwa miliony euro dziennie. Nawet taką karę może zapłacić Polska, jeśli nie zastosuje się do postanowienia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. A samo postanowienie dotyczy działania Izby Dyscyplinarnej Sądu Najwyższego, ciała powołanego już za rządów PiS-u do – jak wskazuje sama nazwa – dyscyplinowania sędziów przekraczających swoje uprawnienia. Opozycja, ale także instytucje unijne, na […]
Jeszcze kilka miesięcy temu wielu zwolenników opozycji czekało na przyjazd zaprawionego w bojach rycerza na białym koniu. Dziś okazuje się, że tamę planom Jarosława Kaczyńskiego – jednego z najskuteczniejszych, ale i najbardziej bezwzględnych polityków w historii III RP – może postawić pani, która raz, w przypływie ogromnej złości, stłukła porcelanowy talerzyk prababci.
„Polska, ze względu na swoje położenie, liczbę ludności i rozmiar gospodarki, staje się coraz ważniejszym graczem w Unii Europejskiej. Macron nie jest głupi i wie, jak wygląda rzeczywistość – w UE nie da się zrobić wiele bez Warszawy, a już tym bardziej przeciwko Polsce”, mówi europoseł partii Renew Europe.
Już ponad miesiąc temu pewien znany dziennikarz polityczny bezpośrednio śledzący kampanię prezydencką Andrzeja Dudy powiedział mi, że działania prezydenta coraz bardziej przypominają mu feralną kampanię Bronisława Komorowskiego z 2015 roku. Kilka tygodni po tej rozmowie coraz więcej wskazuje, że ów dziennikarz miał rację.
Polskie władze w rozmowie z zagranicznymi podmiotami posługują się specyficzną odmianą „Ponglish”, języka, który choć z pozoru brzmi jak angielski, to poza Polską jest kompletnie niezrozumiały.
