Po trzech miesiącach przerwy znów ruszył Berlin-Warszawa-Express. Kursujący aż cztery razy dziennie pociąg przed epidemią covid-19 był symbolem normalizacji stosunków polsko-niemieckich. Nigdy nie kursował tak często i tak szybko jak do marca 2020.
Śpiewaczki zwykły określać partię tytułową w „Turandot” jako „voice killer”. W rzeczy samej, niektóre głosy ta rola zrujnowała, ale inne wzbogaciła, zarówno w przenośni, jak i dosłownie!
To na takich imprezach wykuwa się przyszłe oblicze sceny z szeregu możliwych, a gusta uczestników, eksponowane na coraz to nowe stylistyczne mutacje i hybrydy, mają prawdziwy rytuał przejścia.
„W żadnym państwie na świecie mieszkania nie są pozostawione całkowicie wolnemu rynkowi – w żadnym. Każde państwo – czy to na poziomie podatków, czy z pomocą programów mieszkaniowych – ingeruje w tę sferę. Na rynkach mieszkaniowych nie ma czegoś takiego jak «pełna wolność»”, mówi socjolożka i badaczka miast.
Hermann Abendroth to nieco zapomniany dzisiaj uczeń legendarnego wagnerowskiego kapelmistrza Felixa Mottla, a zatem kontynuator tradycji wykonawczych niemieckiego romantyzmu.
Większość uzależnień stanowi mniej lub bardziej wstydliwą tajemnicę (choć nierzadko poliszynela). Do nielicznych wyjątków należy uzależnienie od opery, które dotknięci nim ludzie zwykle eksponują z dumą. Czerniakow wykorzystał ten fakt do stworzenia znakomitego spektaklu.
Otto Nicolai karierę kompozytorską zrobił pośmiertnie i to jednym utworem – „Wesołymi kumoszkami z Windsoru”. Przy okazji 170-lecia ich prapremiery berlińska Staatsoper udowadnia, że kumoszki wciąż są żywe i pełne werwy.
„Niewielu chce powrotu do przeszłości. Zjednoczenie państw nie doprowadziło jednak do zbudowania jedności narodu w sensie mentalnym. […] Stało się coś, co zaprzecza w ogóle idei jedności”, mówi dyrektor warszawskiego biura European Council on Foreign Relations.
Wśród wielu obywateli niemieckich reakcja na roszczeniowy styl uprawiania polityki historycznej polskiego rządu jest jedna i właściwie niezależna od pozycji na politycznym spektrum. Można ją streścić następująco: Chcecie reparacji za straty wojenne? My zaczniemy liczyć koszty utraty wschodnich prowincji Rzeszy.
Mimo upływu lat i przyrostu liczby nagrań, ta interpretacja nie zestarzała się ani trochę, a pod względem poziomu wykonawczego dorównać Mozartowskiej ekipie solistów Fricsaya udało się niewielu późniejszym muzykom.
„Wybetonowanie miasta, nawet w efektowny sposób, dodanie fontanny i czegoś tam jeszcze, jest łatwiejsze w sensie projektowym, utrzymaniowym i mentalnym niż coś złożonego. Mądre, współczesne miasto wymaga zamysłu, wieloletniego planu, który sięga dalej niż jedna kadencja”, mówi znany reportażysta.
„Otello” to dzieło ikoniczne dla opery włoskiej i emblematyczne dla późnego stylu Verdiego – wyrafinowane harmonicznie, błyskotliwie zinstrumentowane, oryginalne formalnie.
Na niemieckich scenach opera rosyjska jest bardzo popularna i relatywnie często grywana. Niektóre tytuły, w Polsce właściwie nieznane, jak na przykład „Carska narzeczona” Nikołaja Rimskiego-Korsakowa od wielu dziesięcioleci wystawiane są w Niemczech z rekordową częstotliwością, kiedyś – zgodnie z niegdysiejszy zwyczajem – po niemiecku („Zarenbraut”), a od jakiegoś czasu w oryginalnej wersji językowej.
„Falstaff” to szczególny przypadek makroansamblu – złożonego z dziesiątki solistów oraz w pewnym sensie całej orkiestry. Chociaż w Staatsoper Unter den Linden dwa z szeregu tych elementów okazały się słabsze od pozostałych, to reszta przedstawienia bez wątpienia działa.
Ćwiczenie nowoczesności: Warszawa – Berlin – Tel Aviv Instytut Pileckiego inauguruje pierwszą edycję polsko-niemiecko-izraelskiego interdyscyplinarnego projektu „Ćwiczenie nowoczesności/Exercising modernity/Modernität üben”. To pilotażowy program wymiany intelektualnej, artystycznej i naukowej skierowany do zainteresowanych kulturą i historią Polski, Niemiec oraz Izraela. W roku setnej rocznicy odzyskania przez Polskę niepodległości projekt będzie skoncentrowany wokół pojęcia nowoczesności. – „Ćwiczenie […]