Załóżmy, że opozycja wygra jesienią wybory – i teraz większość będzie zależała od kilku głosów, a będą to głosy osób, które w przeszłości były częścią Zjednoczonej Prawicy albo są im bliskie ideowo… Po co to sobie robić?
Kto był i widział, ten wie: marsz 4 czerwca to było wielkie wydarzenie polityczne.
Do wyborów zostało kilka miesięcy i rozbudzone nastroje mają warunki do tego, żeby nie wygasnąć. Znów dostały podpałkę, tym razem w postaci komisji „lex Tusk”, a nie tłumi ich to nieznośne pytanie z czasów demonstracji przeciwko wyrokowi TK i przeciwko PiS-owi: ale jak chcecie obalić tę władzę, skoro jeszcze tyle czasu do wyborów?
Politycy opozycji w różnych sugestiach albo rozmowach na offie mówią to od dawna – przegrywamy, bo media nas nie wspierają, PiS ma swoje media, a my nie. Donald Tusk powiedział to wprost, de facto oczekując autocenzury od dziennikarzy.
W sprawie 800 plus otrzymaliśmy sensowne odpowiedzi Platformy, Lewicy i Trzeciej Drogi. PiS ma problem.
Najwyraźniej łamanie praworządności wydaje się ludziom nudne. Tematy narzucone przez PiS wciąż lepiej się przyjmują, stąd podobieństwo na transparentach opozycji, jak bieda i kłamstwa rządu w hasłach Tuska. Opozycja próbuje przejąć emocje PiS-u. Czy to się uda?
W sprawie ukraińskiego zboża PiS zaliczyło poważną wtopę. Donald Tusk mówi: „Ostrzegałem!”. Kto będzie teraz partią polskich rolników?
Połamane dzioby kur w wielkich klatkach czy rany unieruchomionych świń nie okazały się wystarczająco wstrząsające, by stać się tematem dla wielkich partii politycznych. Może jednak przestaniemy traktować barbarzyńsko zwierzęta z lęku o samych siebie?
Czy Donald Tusk zdołał się wymyślić na nowo? Czy taka zmiana jest konieczna, żeby opozycja wygrała wybory? Wreszcie, czy Tusk i jego formacja wyciągnęli wnioski z przeszłości i wiedzą, jak zdobyć władzę i ją utrzymać? O tym rozmawiają Karolina Wigura, Katarzyna Kasia i Wojciech Engelking. Pretekstem do naszej dyskusji jest esej Wojciecha Engelkinga „Druga modernizacja Donalda Tuska”, opublikowany na łamach „Kultury Liberalnej”.
O wyborach parlamentarnych w 2023 roku Jarosław Kuisz rozmawia z Antonim Dudkiem, politologiem, historykiem i publicystą, twórcą kanału „Dudek o historii”. Czy grozi nam poważanie wyniku wyborów i polska wersja ataku na Kapitol? Co przesądzi o wyniku wyborów? I co powinien zrobić Tusk, żeby wygrać? Na te i inne pytania odpowiadamy w najnowszym odcinku „Prawa do niuansu”.
Na ponad pół roku przed wyborami jest jasne, w jakiej roli chce iść do nich Donald Tusk: czempiona progresu. Jednak jego program modernizacyjny okazać się może taką samą zasłoną dymną jak poprzednio.
W polskiej polityce ujawnia się wyraźny podział dotyczący ekologii i klimatu. Co ciekawe, tym razem nie jest to podział narzucony przez PiS, lecz taki, który próbuje zdefiniować opozycja.
Niemcy zasługują na racjonalną krytykę pozbawioną zarówno antyniemieckiej fobii w wykonaniu PiS-u, jak i bezwarunkowego zachwytu ze strony opozycji. Bez tego nie ma mowy o partnerskich i poważnych relacjach Warszawy i Berlina. Zarówno hejterów, jak i żarliwych pochlebców trudno traktować poważnie.
Nagroda Kongresu Kobiet dla Donalda Tuska jest jak pokojowy Nobel dla Baracka Obamy – na zachętę. Oby obietnicy wprowadzenia prawa do aborcji nie spotkał ten sam los, co zapowiedzi likwidacji amerykańskiego więzienia w Guantanamo. To jednak ruch, który może się kobietom opłacić.
Szanowni Państwo! „Jak ktoś ma wizję, to niech idzie do lekarza” – była to jedna z głośniejszych wypowiedzi Donalda Tuska w czasie sprawowania przez niego funkcji premiera. Wypowiedź ta miała dobrze oddawać charakter rządów Platformy Obywatelskiej, w intencji skupionych na pragmatycznej modernizacji i bogaceniu się społeczeństwa, ale bez ideologicznych eksperymentów. Był to również sposób myślenia […]
