Z centrum widać najwięcej
„Burzliwe czasy” to osadzona w latach 50. historia inspirowanego przez USA puczu w Gwatemali. Po przeczytaniu tej powieści można spokojnie uznać, że Vargas Llosa, przekroczywszy osiemdziesiątkę, nie stracił potencjału twórczego i postanowił pokazać nam, że „postprawda” ma więcej lat niż Facebook.
Czujne wrony splatające ludzkie losy i niewidoczna „Linka Osobista Sprężysta” ciągnąca się za nami od narodzin… Najnowsza książka Justyny Bednarek – baśniowa i refleksyjna – może zaskoczyć czytelników kojarzących autorkę głównie z wesołymi przygodami skarpetek.
Mająca w tym tygodniu premierę powieść Michelle Harrison to kolejna po książkach Kiran Millwood Hargrave i Kelly Barnhill publikacja fantasy dla młodzieży w ofercie Wydawnictwa Literackiego, pełna śmiałych postaci kobiecych osadzonych w centrum baśniowej narracji.
W „Synu wiedźmy” chłopiec, dziewczynka, rozbójnik, król i czarownica mierzą się z groźną pradawną magią. Barnhill po raz kolejny subtelnie i poetycko przekształca schematy fabularne i prowokuje ważne pytania o rolę narracji, kondycję człowieka i losy świata.
Bohaterka Kiran Millwood Hargrave rysuje mapy swojej wyspy i marzy o dalekich podróżach. „Dziewczynka z atramentu i gwiazd” to nieskomplikowana, ale jednocześnie niebanalna opowieść o przyjaźni i poświęceniu, mocno osadzona w zagadkowym, baśniowym folklorze.
Barnhill utkała świat z dziecięco-dorosłych marzeń o fantasy. „Dziewczynka, która wypiła księżyc” to wypełniona srebrzystym blaskiem i setkami papierowych ptaków magiczna, zabawna opowieść o ludzkim sercu i drodze ku wolności.
„Dziennik 1957–1958” to kronika nie tylko rozlicznych kontaktów, lecz także olbrzymiej samotności Herlinga-Grudzińskiego. Zresztą to właśnie intymny obraz człowieka prywatnego, a nie znanego intelektualisty, jest w nich najciekawszy.
Czy da się napisać książkę, która będzie jednocześnie powieścią sensacyjną, politycznym thrillerem, wykładem z semiologii i satyrą na francuski światek intelektualny? Laurent Binet udowadnia nam, że tak. I pokazuje przy tym, jak działa mechanizm powieściowej fikcji.
Jakub Dejman i Jacob von Deymann. Generacja digital natives i pokolenie zaangażowane w nazistowskie szaleństwo. Współczesna Warszawa i Birkenau w grudniu 1944 roku. W „Kulturze Liberalnej” prezentujemy fragment najnowszej powieści Wojciecha Engelkinga „Lekcje anatomii doktora D.”.
Książka Anny Janko jest powieścią o losach bliskich podczas wojennej gehenny. Ma ona jednak wyjątkowe znaczenie. Opisuje hekatombę wsi w czasie, w którym pamięć chłopskich ofiar jest gdzieś na uboczu oficjalnej przestrzeni upamiętniania II wojny światowej.
Bohaterowie „Dracha” drążą tunele w ciele mitycznego Behemota, szukając swojej tożsamości. O najnowszej powieści Szczepana Twardocha pisze Wojciech Engelking.
Anna Majchrowska ZwyczajnOŚCI Ignacego Karpowicza Ignacy Karpowicz mieszka na podlaskiej wsi. Wstaje rano, wypuszcza psa na podwórko, wypala papierosa i pije pierwszą kawę. Potem zabiera się do pisania. Nie o tym jednak, co ma na wyciągnięcie ręki. Cisza i spokój są mu potrzebne, aby tworzyć historie rozgrywające się w wielkomiejskim zgiełku. Również ostatnia powieść tego […]
Paweł Majewski Miasta na równinie Ekranizacja „Drogi”, ostatniej jak dotąd powieści Cormaca McCarthy’ego – który za kwartał ukończy osiemdziesiąt lat i, jak twierdzą nieliczni ludzie ze świata mediów utrzymujący z nim kontakt (albo aby ująć rzecz bardziej precyzyjnie, z którymi on utrzymuje kontakt), pracuje nad trzema nowymi powieściami – nie miała w sobie potęgi pierwowzoru […]
Adam Majewski Cicha zapowiedź końca Świat Zachodu prawdopodobnie nigdy nie był lepszy, niż jest obecnie. Mimo wszelkich wad, bilans jest dodatni. Standardy wyznaczają kategorie demokracji, wolności słowa, poszanowania własności prywatnej, nieograniczonego przepływu ludzi, kapitału i wiedzy, a także sprawiedliwości społecznej. Niemniej w Polsce, która w 2004 r. wstąpiła do Unii Europejskiej, nadal dają znać o […]
Paweł Majewski Kogo to obchodzi? Książki, których autorzy wyjechali do niebezpiecznych miejsc i brali tam udział w sytuacjach granicznych właśnie po to, aby móc je opisać, bezpiecznie jest czytać.. Nie chodzi tu o bezpieczeństwo czytelnika, wygodnie rozpartego w fotelu, lecz raczej o epistemologiczne bezpieczeństwo interpretacji. Im bardziej newralgiczny jest temat, im żywsze i brutalniejsze doświadczenie […]
