Nawiązując do Dnia Zakochanych, ale też przeciwstawiając się jego komercyjnej wersji, prezentujemy zestawienie książek o miłości – nie zawsze romantycznej, nie zawsze łatwej, nie zawsze rzeczywistej i nie zawsze heteronormatywnej.
„Willa, dziewczyna z lasu” to balansująca między epickim rozmachem i intymnym kontaktem z naturą niepokojąca, a zarazem kojąca historia, która baśniowo przekonuje, że jeden akt dobroci zagnieżdża się w umyśle i sercu mocniej niż nieskończona ilość niegodziwości.
„Burzliwe czasy” to osadzona w latach 50. historia inspirowanego przez USA puczu w Gwatemali. Po przeczytaniu tej powieści można spokojnie uznać, że Vargas Llosa, przekroczywszy osiemdziesiątkę, nie stracił potencjału twórczego i postanowił pokazać nam, że „postprawda” ma więcej lat niż Facebook.
Czujne wrony splatające ludzkie losy i niewidoczna „Linka Osobista Sprężysta” ciągnąca się za nami od narodzin… Najnowsza książka Justyny Bednarek – baśniowa i refleksyjna – może zaskoczyć czytelników kojarzących autorkę głównie z wesołymi przygodami skarpetek.
Mająca w tym tygodniu premierę powieść Michelle Harrison to kolejna po książkach Kiran Millwood Hargrave i Kelly Barnhill publikacja fantasy dla młodzieży w ofercie Wydawnictwa Literackiego, pełna śmiałych postaci kobiecych osadzonych w centrum baśniowej narracji.
W „Synu wiedźmy” chłopiec, dziewczynka, rozbójnik, król i czarownica mierzą się z groźną pradawną magią. Barnhill po raz kolejny subtelnie i poetycko przekształca schematy fabularne i prowokuje ważne pytania o rolę narracji, kondycję człowieka i losy świata.
Bohaterka Kiran Millwood Hargrave rysuje mapy swojej wyspy i marzy o dalekich podróżach. „Dziewczynka z atramentu i gwiazd” to nieskomplikowana, ale jednocześnie niebanalna opowieść o przyjaźni i poświęceniu, mocno osadzona w zagadkowym, baśniowym folklorze.
Barnhill utkała świat z dziecięco-dorosłych marzeń o fantasy. „Dziewczynka, która wypiła księżyc” to wypełniona srebrzystym blaskiem i setkami papierowych ptaków magiczna, zabawna opowieść o ludzkim sercu i drodze ku wolności.
„Dziennik 1957–1958” to kronika nie tylko rozlicznych kontaktów, lecz także olbrzymiej samotności Herlinga-Grudzińskiego. Zresztą to właśnie intymny obraz człowieka prywatnego, a nie znanego intelektualisty, jest w nich najciekawszy.
Czy da się napisać książkę, która będzie jednocześnie powieścią sensacyjną, politycznym thrillerem, wykładem z semiologii i satyrą na francuski światek intelektualny? Laurent Binet udowadnia nam, że tak. I pokazuje przy tym, jak działa mechanizm powieściowej fikcji.
Jakub Dejman i Jacob von Deymann. Generacja digital natives i pokolenie zaangażowane w nazistowskie szaleństwo. Współczesna Warszawa i Birkenau w grudniu 1944 roku. W „Kulturze Liberalnej” prezentujemy fragment najnowszej powieści Wojciecha Engelkinga „Lekcje anatomii doktora D.”.
Książka Anny Janko jest powieścią o losach bliskich podczas wojennej gehenny. Ma ona jednak wyjątkowe znaczenie. Opisuje hekatombę wsi w czasie, w którym pamięć chłopskich ofiar jest gdzieś na uboczu oficjalnej przestrzeni upamiętniania II wojny światowej.
Bohaterowie „Dracha” drążą tunele w ciele mitycznego Behemota, szukając swojej tożsamości. O najnowszej powieści Szczepana Twardocha pisze Wojciech Engelking.
Anna Majchrowska ZwyczajnOŚCI Ignacego Karpowicza Ignacy Karpowicz mieszka na podlaskiej wsi. Wstaje rano, wypuszcza psa na podwórko, wypala papierosa i pije pierwszą kawę. Potem zabiera się do pisania. Nie o tym jednak, co ma na wyciągnięcie ręki. Cisza i spokój są mu potrzebne, aby tworzyć historie rozgrywające się w wielkomiejskim zgiełku. Również ostatnia powieść tego […]
Paweł Majewski Miasta na równinie Ekranizacja „Drogi”, ostatniej jak dotąd powieści Cormaca McCarthy’ego – który za kwartał ukończy osiemdziesiąt lat i, jak twierdzą nieliczni ludzie ze świata mediów utrzymujący z nim kontakt (albo aby ująć rzecz bardziej precyzyjnie, z którymi on utrzymuje kontakt), pracuje nad trzema nowymi powieściami – nie miała w sobie potęgi pierwowzoru […]
