„Tak, będziemy mieli złe relacje z Zachodem – ale co zrobić? Mieliśmy też złe stosunki z Hitlerem i całą Europą, która była mu poddana, tak samo z Napoleonem i jego imperium. Przywykliśmy do tego”, mówi politolog blisko związany z Kremlem.
Szanowni Państwo! Ponad dwa lata, które upłynęły od ostatnich wyborów parlamentarnych, pokazały, że zdolność przewidywania politycznych konsekwencji swoich działań nie należy do najmocniejszych stron polskiego rządu. Echa wywołanego przez ustawę o IPN-ie kryzysu w stosunkach polsko-żydowskich jeszcze do końca nie wybrzmiały. Tymczasem przed nami kolejne wydarzenia, które mogą ten kryzys na nowo rozniecić. Obchody Marca […]
Odpowiedzialność za Marzec ponoszą przywódcy PZPR. Jednak ci, którzy wygnali z kraju kilkanaście tysięcy Polaków, też byli Polakami. Byli nimi również aktywiści partyjni, urzędnicy i zwykli pracownicy, przekonani komuniści i bezideowi konformiści, polujący na czarownice na zebraniach i składający donosy.
Opinii Biura Analiz Sejmowych ws. reparacji nie należy traktować jako autorytatywnej. Ewidentnie pisana była na zamówienie polityczne. Oparcie na niej roszczeń w stosunku do Niemiec naraziłoby nas na śmieszność, a to ostatnia rzecz, na którą państwo w stosunkach międzynarodowych może sobie pozwolić.
Całkowicie oddana pisaniu, wiecznie uwikłana w nieszczęśliwe romanse, politycznie naiwna, żyjąca w skrajnej nędzy. O życiu Mariny Cwietajewej oraz poświęconym jej biograficznym eseju Anny Piwkowskiej w rocznicę śmierci rosyjskiej poetki pisze Anna Olmińska.
W sferze prawnej ostateczną cezurą, która przesądziła o zakończeniu wszystkich kwestii związanych z II wojną światową, w tym reparacji, było zawarcie tzw. układu 2+4, czyli układu zakładającego zjednoczenie obu państw niemieckich, zawartego przez Republikę Federalną Niemiec, NRD i cztery dawne mocarstwa okupacyjne.
„Ani ustalenia poczdamskie, ani układ 2+4 nie załatwiły kwestii reparacji niemieckich względem Polski. Moim zdaniem to kwestia decyzji dzisiejszych władz III RP” – przekonuje prawnik i polityk PiS-u, prof. Grzegorz Górski.
Reparacje od Niemiec to jest humbug. Zajmujemy się czymś, co przypomina sprzedawanie Niderlandów przez Zagłobę.
Wspomnienia Lichaczowa obejmują trzy momenty rosyjskiej historii: rewolucję, życie w sołowieckim łagrze i oblężenie Leningradu. Ich głównym tematem nie jest jednak okrucieństwo komunizmu, lecz ludzkie losy – ślady rosyjskiej inteligencji.
Wracamy do starej koncepcji odstraszania, w której tak naprawdę nie jest istotne to, czy pociski działają, ale to, że nie możemy tego wykluczyć. Nie chodzi o to, czy Rosjanie mogą być pewni tego, że Amerykanie przyjdą z pomocą Estonii, Litwie lub Rumunii, ale o to, czy mogą być pewni czegoś odwrotnego.
Jesteśmy świadkami klasycznej ucieczki od wolności i odpowiedzialności – w konserwatyzm, fundamentalizm religijny, nacjonalizm, represyjność, w prawne przeregulowanie obyczajowości, ksenofobię i pogardę dla innych i słabszych. Wszystko to wskazuje na powszechny brak pewności siebie i niskie poczucie własnej wartości.
„Viktor Orbán często powołuje się na reformatorów z przełomu XIX i XX w. Nazwał ich imieniem plany gospodarcze, chyba uważa się za ich kontynuatora. Zabawne, bo niedawno ukazała się książka, która dowodzi, że korupcja i nepotyzm były wtedy bardzo rozpowszechnione. Czyli jednak coś nas z nimi łączy”.
Tarik Cyril Amar mógł stworzyć oryginalne studium historii powojennego Lwowa, wolne od schematów dominujących w narracjach narodowych. Poprzestał jednak na stereotypowych wyobrażeniach i bałamutnych tezach.
To nie tylko grobowiec eksperymentu , ale też grobowiec sowieckiego imperium. Katastrofa zdecydowanie przyśpieszyła jego upadek. Były imperia, które zostawiły po sobie piramidy. Czy symbolem sowieckiego został Czarnobyl?
Trylogia Pawłowa to opowieść o żołnierzach z kompanii ochrony łagrów, a zarazem seria egzystencjalnych minitraktatów o uległości, dobru i złu, wreszcie – o śmierci. Autor po sołżenicynowsku splata opisy akcji z przemyśleniami swoich bohaterów, dając nam do ręki jedne z najlepszych tekstów literackich współczesnej Rosji.