Czy cielesność ludzi starszych musi być pozbawiona zmysłowości? Nagrodzona w 2013 r. w Berlinie Paulina Garcia oddaje w „Glorii” rzeczywistość pięćdziesięciolatków, w której flirt i romans przeplatają się z niepokojem i samotnością.
3. sezon „House of Cards” już w sieci, a losy Konwencji Rady Europy o zapobieganiu i zwalczaniu przemocy wobec kobiet i przemocy domowej pokazują, jak polska polityka działa w praktyce.
Często spotykam się z opinią, że matki to grupa w Polsce uprzywilejowana. Bo dużo się o nich i ich problemach mówi. Bo rząd zajmuje się ich urlopami macierzyńskimi, bo ugiął się pod żądaniami Matek Pierwszego Kwartału, bo co chwila słyszy się o budowie żłobków i przedszkoli, żeby ulżyć matkom. A one, te matki, tylko rozpychają się wózkami, na oczach klientów zmieniają dzieciom pieluchy w restauracjach i oczekują coraz więcej.
Kto jest bardziej roszczeniowy – matki z małymi dziećmi czy bezdzietni klienci restauracji? A może cała dyskusja wokół przewijania dzieci w miejscach publicznych to sztuczny problem? Głośny felieton Agnieszki Kublik komentuje Katarzyna Kazimierowska.
Za dwa dni Wigilia, Święta ruszą pełną parą. Mają być celebracją narodzin Chrystusa, ale też przypomnieniem zasad i wartości, jakie Kościół co roku nam wpaja poprzez przypomnienie obrazka Świętej Rodziny. Tyle, że ten obrazek coraz bardziej odstaje od naszej rzeczywistości.
10 grudnia kończy się kampania 16 dni przeciw przemocy wobec kobiet. Rezultat? Prezes PiS obiecał, że jeśli wygra wybory, wprowadzi restrykcyjne prawo chroniące kobiety. Jednocześnie jest przeciwko Konwencji o przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet. Brzmi schizofrenicznie? A jednak.
Czy za pomocą teatru można wyjaśnić, czym jest macierzyństwo? Katarzyna Kazimierowska opowiada o spektaklu „MaMa Perform”.
Ostatnio znajoma wyznała mi, że jedzie w dłuższą podróż dookoła świata. Chce na rok zniknąć, odpocząć. Ale też zupełnie świadomie uciec od myśli o dziecku. Dobiega trzydziestki i to myślenie o dziecku już ją dręczy. Bo kiedy ono się pojawi, skończy się wszystko, co trwa teraz: spontaniczne podróże, bujne życie towarzyskie, niezależność. No, a przecież w końcu się pojawi.
Z niekłamaną radością przeczytałam kilka dni temu wywiad, którego arcybiskup Stanisław Gądecki udzielił „Naszemu Dziennikowi”. Po takim doświadczeniu człowiek ma ochotę wybrać się na lekcję religii do pobliskiej podstawówki i posłuchać, czego uczy się tam nasze dzieci.
Za nami prawdziwie „przemocowy” tydzień. Niemal codziennie media karmiły nas kolejnymi rewelacjami, na które w odpowiedzi brakowało słów. Może zamiast słów potrzebne są konkretne działania?
Szybko okazuje się, że gdy na świat przychodzi dziecko, w niebyt odchodzi termin „związek partnerski” – pisze Katarzyna Kazimierowska.
Trudno skoncentrować się na sprawach innych niż rosyjska inwazja na Ukrainę, wybór Tuska na szefa Rady Europejskiej czy szczęście zacierającego ręce prezesa Kaczyńskiego. Ale skoro dziś 1 września to pomówmy o seksie.
Dziś „Golgota picnic” – jutro zajęcia jogi. Jeśli tak dalej pójdzie, wktórce na kościelnym indeksie rzeczy zakazanych znajdzie się połowa lektur szkolnych, przebojów filmowych – na czele z „Harrym Potterem” – oraz muzyka rock i pop. A dzieci w przedszkolu będą mogły bawić się tylko przy rytmach hitu „Chrześcijanin tańczy”.
„Praca na całe życie” to tytuł książki, która właśnie ukazała się na polskim rynku. Autorką jest brytyjska pisarka, Rachel Cusk. Zamiast o prawach ciężarnych i rodzeniu po ludzku, pisze ona o tym, co dalej – gdy dostajesz już swoje dziecko do ręki.
Zostałam matką. Nie jest to może informacja, jaką powinnam dzielić się w felietonie z cyklu, w którym do niedawna zajmowałam się feminizmem, nierównościami ze względu na płeć, seksizmem czy pornografią. A jednak.