Od kilku lat obchody rocznicy wybuchu powstania warszawskiego zaczynają nabierać niespotykanego rozmachu, a dominującą rolę zaczynają odgrywać grupy radykalne. Rodzi się pytanie: kto tak naprawdę wygrywa walkę o pamięć o powstaniu?
Wydawałoby się, że zasada ne bis in idem, zgodnie z którą nie można za to samo przestępstwo karać dwa razy, ma zastosowanie również w putinowskiej Rosji – wszak mówi o tym zarówno konstytucja FR, kodeks karny, jak i kodeks naruszeń administracyjnych. Okazuje się jednak, że akty sobie, a praktyka sobie – szczególnie tuż po mundialu, gdy reżimowi mało kto patrzy na ręce.
SLD usilnie stara się odrzucić wizerunek partii postkomunistycznej starszego pokolenia – pokazuje się na Paradach Równości, w wyborach w Warszawie wystawia Andrzeja Rozenka, zapowiada progresywne rozwiązania socjalne. Mimo to Sojusz ma i będzie miał problem z młodymi wyborcami. Nie ze względu na PZPR-owski rodowód, bo to dla mojego pokolenia mniej istotne. Ale dlatego, że w nowych szatach jest po prostu niewiarygodny.
Liberalne credo jest proste w teorii. W praktyce piekielnie trudne – w gruncie rzeczy – w naszych warunkach narażamy się wszystkim.
Karol Radziszewski jest mądrzejszy niż ja. Wiadomo, że jak coś takiego się pisze, brzmi to z przekąsem i ma być w tym niby ukryty „ładunek krytyczny”, ale nie jest. Karol dużo więcej widział, dużo więcej wie, a ja staram się z tym zmierzyć całe spotkanie.
Zniewolona przez lokalną społeczność wiedźma, targany wewnętrznym kryzysem konkwistador czy uczestniczka warsztatów pracy z ciałem – to tylko niektóre z postaci odkrytych przez autorów filmów prezentowanych na wrocławskim festiwalu.
„Obietnica poranka” przybliża relację syna literata i matki, która również okazała się artystką – a jej twórczą domeną było kształtowanie życia syna.
„Życie i przygody Jacka Engle’a” to odnaleziona niedawno powieść ojca amerykańskiej poezji Walta Whitmana. I choć nie jest ona tak wybitna, jak jego wiersze, warto do niej sięgnąć choćby po, by wraz z autorem zanurzyć się w niesamowitej atmosferze Nowego Jorku.
„Mitologia. Przygody słowiańskich bogów” to zbiór opowieści o dawnych rytuałach i świecie naszych przodków. Melania Kapelusz w przystępny sposób przedstawia najmłodszym mit o powstaniu świata oraz historie bóstw rządzących ziemią i stanowiących o porządku rzeczy.
Szanowni Państwo! nie ma tematu ważniejszego od polskiej demokracji. I bardziej zgranego w mass mediach. Opozycja podnosi alarm: „I znów umiera nam demokracja!”. Tak jak rok temu i przed Bożym Narodzeniem 2016 roku czy od razu po zwycięstwie Prawa i Sprawiedliwości w wyborach trzy lata temu. I nic. A przecież tego rodzaju zaklęcia w połączeniu […]
Co mogą dziś zrobić liberałowie? Przede wszystkim, dokonać bilansu własnych wysiłków. Nie chodzi tu o samokrytykę: samokrytycznych stwierdzeń padło już tak wiele, że teraz przyszedł czas na to, aby podsumować, co przynosiło w ostatnich latach dobry skutek, a co – wręcz odwrotnie.
Przepraszamy za ciepłą wodę w kranie, za bezczynność PO, za osiem lat wcale nie najgorszych rządów. Jakim cudem taka narracja miałaby kogokolwiek zachęcić?
„Kiedy jedynym narzędziem, którym dysponujesz, jest młotek, każdy problem wygląda jak gwóźdź”. Znaczna część polskiej opozycji popełnia błąd opisany w tym powiedzeniu. Gwoździem jest każde działanie władzy, a młotkiem porównania do PRL.
„Cała opozycja – od Razem, przez PO i Nowoczesną – w zbyt dużym stopniu przyjęła pisowski model świata, który zakłada podział na «normalnych ludzi» i złe elity. To błędna i wyjątkowo prawicowa narracja, w której elitą jest każdy, kto nie podoba się obecnej władzy. Jak się biega na boisku wyznaczonym przez PiS, to bardzo ciężko jest cokolwiek ugrać”, mówi szef mazowieckich struktur OPZZ.
„PiS częściowo realizuje program lewicy socjalnej. Część przekazu z kampanii w roku 2015 to były klasyczne motywy lewicowe. Podwyższenie sumy wolnej od podatku, 500+, płaca minimalna – to elementy państwa dobrobytu. Gdzie w związku z tym ta nowa lewica miałaby się wstrzelić?”, pyta doradca prezydenta RP prof. Andrzej Zybertowicz.