W środowym przemówieniu w Sejmie Beata Szydło broniła niekompetentnego partyjnego kolegi, wykorzystując tragedię zabitych i rannych ofiar zamachu w Manchesterze. Opozycja na czele z PO słusznie zareagowała oburzeniem. Problem w tym, że jest w tym oburzeniu niewiarygodna.
„Wielkim zagrożeniem, niedocenianym przez Prawo i Sprawiedliwość, jest wiara we własną propagandę, która zakłada, że przeciwko rządzącym występuje jakaś wąska i nieliczna grupa interesów”.
Tomasz Sawczuk komentuje konferencję premier Beaty Szydło z okazji 100 dni rządu Prawa i Sprawiedliwości.
Pobudzanie lęków przed PiS-em przez część mediów i formułowanie porównań do partii hitlerowskiej nie tylko nie osłabią poparcia dla Jarosława Kaczyńskiego, ale mogą także zaszkodzić interesom kraju. Przeciwnicy PiS muszą więc zmienić swoją strategię.
Po tym, jak Jarosław Kaczyński samodzielnie pokonał całą reprezentację Polski w siatkówce, zdobywając jej kosztem nagrodę Człowieka Roku Forum Ekonomicznego w Krynicy, warto przyjrzeć się gospodarczej strategii PiS.
Możliwość zwycięstwa PiS w jesiennych wyborach parlamentarnych przywróciła sens polskiej polityce.
W tym tygodniu – po raz pierwszy w historii III RP – Rada Ministrów obradowała poza grubymi murami rządowych budynków stolicy. W teren ruszyła także Beata Szydło. Spotkanie z prominentnymi politykami ze stolicy może wytrącić z równowagi każdego obywatela.
Sposób, w jaki Ewa Kopacz przeprowadziła „rekonstrukcję” rządu, pokazuje, że Platforma na przegranej Bronisława Komorowskiego niczego się nie nauczyła. Szefowa rządu zachowuje się tak, jakby to ona sama lub jej otoczenie chcieli doprowadzić partię do upadku.
Nie wiadomo, kto rządzi w Polsce, skoro o kadrach Rady Ministrów decyduje paru kelnerów, biznesmen i Stonoga.
Jak ukazać politykę i jej związki z mass-mediami w kraju, który należy do najspokojniejszych na świecie? W swej analizie duńskiego serialu „Rząd” prof. Grażyna Szelągowska pokazuje, że nawet jeśli jego główna postać nie ma w sobie nic z Franka Underwooda – to i tak krajobraz jest daleki od idylli.
„Muddle through” – ten piękny angielski zwrot w kontekście politycznym oznacza mozolne brnięcie od kryzysu do kryzysu bez żadnego celu, byle tylko utrzymać głowę na powierzchni. Oto co czeka nas w polskiej polityce przez kolejnych kilka miesięcy. Czy mistrzynią sztuki „muddlowania” można już ogłosić premier Ewę Kopacz?
O tym jak na naszych oczach dokonuje się metamorfoza Ewy Kopacz i jej wizerunku pisze Jacek Wakar.
Co by nie mówić, hasło: „możesz być, kim chcesz”, jest nieco życzeniowe. Ewa Kopacz musi zostać takim premierem, jakim może być. Początki są trudne.
Donald Tusk powiedział kiedyś, że chce być zapamiętany przez historię jako „fajny gość”. Po siedmiu latach zwycięstw wyborczych odchodzi ze stanowiska premiera na najwyższe stanowisko międzynarodowe, jakie kiedykolwiek sprawował Polak. „Fajny gość” został przez Hermana van Rompuy’a okrzyknięty mężem stanu, którego Europa potrzebuje w trudnych czasach.
24 lutego Matteo Renzi po raz pierwszy przemawiał w senacie jako nowy premier Republiki Włoskiej. Trzymając ręce w kieszeniach, oznajmił senatorom, że jest to ostatni raz, kiedy zwraca się do nich szef rządu. W ten sposób zapowiedział likwidację instytucji, w której nie mógłby nawet sam zasiadać – jest na to za młody.