Ten komiks zdecydowanie zasługuje na uwagę. Marc Rizzo, zmuszony do kompromisu między bogatym materiałem faktograficznym a możliwościami zaprezentowania niezwykłej historii, pokazał Karskiego jako człowieka z krwi i kości. Wyrazista i lekka kreska Lelia Bonaccorsa świetnie ilustruje treść.
Fagin z komiksu Eisnera – ojca amerykańskiej opowieści graficznej – to znana postać z „Oliwera Twista” Charlesa Dickensa. „Chytry staruch” o „złowrogiej, odrażającej twarzy”, który wciąga bohatera w bagno londyńskiego półświatka. Eisner w przeciwieństwie do Dickensa czyni zeń jednak bohatera wielowymiarowego i niejednoznacznego, przełamując antysemickie wątki z pierwotnej, XIX-wiecznej wersji opowieści.
Dlaczego bez kawiarni polscy twórcy komiksu nie mogliby tak skutecznie promować swojej twórczości oraz jaką wizję kultury narodowej i lokalnej prezentują współczesne historie obrazkowe – z autorem scenariuszy komiksowych Bartoszem Sztyborem rozmawia Błażej Popławski.
Oszczędna kreska przypominająca styl Hergego, twórcy Tintina, płynne przejścia między humorem a powagą, dbałość o szczegół. Wszystko to można znaleźć w znakomitych komiksach izraelskiej graficzki. Szczęśliwie dwa jej albumy – „Zaduszki” oraz „Uczta u królowej” ukazały się również po polsku.
Sensacyjne wydarzenia, elementy konfabulacji oraz wojaczka. Nie, to nie kolejny komiks o superbohaterach. Mowa o czymś, co śmiało możemy nazwać jednym z pierwszych polskich protokomiksów – o „Pamiętnikach” Paska z XIX-wiecznymi ilustracjami Jana Nepomucena Lewickiego.
„88/89” to osobista opowieść o upadku komunizmu. „Łauma” pokazuje polskie realia wiejskie w magicznej optyce, „Hilda” to obraz niesamowitego dzieciństwa upływającego w świecie zaludnionym przez magiczne stwory, a dwie części cyklu Christy o Gucku i Rochu dostarczają świetnej rozrywki i zabawy.
Minimalistyczna kreska Jacka Świdzińskiego tylko na pierwszy rzut oka przypomina amatorskie niewprawne rysunki. W rzeczywistości jeszcze nikt nigdy nie wyraził tak wiele przy pomocy tak niewielu środków. A wszystko to opowiadając historię, w której spotkamy między innymi Feliksa Dzierżyńskiego, Lwa Tołstoja i Nikola Teslę.
Nicolas Presl nie potrzebuje słów, by snuć swoje subtelne i mroczne historie o doświadczeniu zagłady, koszmarze kolonializmu i przekleństwie genetycznego obciążenia. Opowiada je nam wyłącznie przy użyciu środków graficznych, wpisując się jednocześnie w szlachetną tradycję twórców-mizantropów.
Kanadyjski autor komiksów to nietypowy podróżnik, którego reporterskie oko i talent plastyczny tworzą mistrzowski zapis bolączek dnia codziennego w najdalszych zakątkach świata. O jego komiksach, wydanych w ostatnich latach w Polsce, pisze Tomasz Pindel.
Zaskakujące, jak wiele podobieństw można znaleźć pomiędzy postacią szlachcica z La Manchy a bohaterem komiksu Millara i Romity. Obaj są idealistami wychowanymi na literaturze popularnej. Obaj odsłaniają również śmiesznostki społeczeństw, w których żyją.
Debiutancki album szwajcarskiej artystki jest niczym magiczne okulary. Gdy przez nie patrzymy, nic nie przypomina tego, do czego się w Polsce przyzwyczailiśmy. I bardzo dobrze!
Trondheim, Filiu i David B., Pearson, Sfar, czyli przegląd najlepszych komiksów wydanych w Polsce pod koniec 2013 roku.
Tomasz Pindel Kadry, dymki, rysunki „Po co mam czytać tych Hugo-Baderów i Tochmanów, skoro mam coś takiego?” – oświadczył pewien mój znajomy po zakończeniu „Fotografa” i choć oczywiście było w tym oświadczeniu sporo retorycznej przesady, to tak naprawdę oddaje ono w grubym zarysie uczucia towarzyszące lekturze albumu: to jest po prostu genialnie wymyślony i genialnie […]
Tomasz Pindel Kąpiel fantastyczna Być może jednym z najbardziej fascynujących zjawisk w popkulturze jest to, co ta ostatnia potrafi wyczyniać z literackimi postaciami. Za kanoniczny przykład posłużyć może tu oczywiście Sherlock Holmes: choć wszyscy niby wiemy, że jest dziełem Arthura Conana Doyle’a, i to jeszcze de facto podpatrzonym u Edgara Allana Poego, to przecież wydaje […]
Bartek Biedrzycki Sztukmistrz z Lublina? Recenzję komiksu „Sztukmistrz z Lublina?” mógłbym podsumować jednym zdaniem: to po prostu kolejne dzieło Maćka Pałki. Jest to twórca wszechstronny, utalentowany, a do tego ma doskonałe zaplecze warsztatowe i wieloletnie doświadczenie. W dodatku ma własny, charakterystyczny styl graficzny, zaś scenariusze, które sam pisze, lub te, które ilustruje, odznaczają się też […]