KULTURA LIBERALNA > Czytając > Wielki Czwartek
Wielki Czwartek
A zarazem kur zapiał…
Mt 26, 74
Świec ciepły zaduch. Tłumi śpiew nadzieję –
Pod sklepieniami rozpacz brzmi i trwoga.
Synhedrion, cesarz, pretor, czerń złowroga,
Szpiedzy, siepacze – moc, co nie truchleje.
W smutnym zarysie nasze własne dzieje:
Ogień na dworze palą gdzieś u proga
Arcykapłańscy słudzy i przestroga
Dzwoni nam w uszach – trzykroć kogut pieje.
W ewangelicznych ciemnych zdarzeń treści
Snuje się wątek, nitka przypowieści
O naszych własnych podłych dni epoce.
Z kruchty dziecięce głosy, a na dworze
Wiosna w powietrzu, cmentarz, dzwon łomoce,
Wilgotne gwiazdy w wilgotnym przestworze.
29 czerwca 1921 r.
ЧИСТИЙ ЧЕТВЕР
I абiє пiтел возгласи…
Свiчки i теплий чад. З високих хор
Лунає спiв туги i безнадiї;
Навколо нас кати i кустодiї,
Синедрiон, i кесар, i претор.
Це долi нашої смутний узор,
Це нам пересторогу пiвень пiє,
Для нас на дворищi багаття тлiє
I слуг гуде архiєрейський хор.
I темний ряд євангельських iсторiй
Звучить як низка тонких алегорiй
Про нашi пiдлi i скупi часи.
А за дверми, на цвинтарi, в притворi
Весна i дзвiн, дитячi голоси
I в вогкому повiтрi вогкi зорi.
Miał świetną pamięć, uczył łaciny. Jeśli gdzieś podróżował, to myślami – do antycznego świata. Mykola Zerow, ukraiński poeta, literaturoznawca, krytyk z przełomu XIX i XX w. Sam też tłumaczył poezję, szczególnie poetów starożytnego Rzymu i francuskiego Parnasu. I taka też jest jego twórczość: odwołująca się do tamtego świata, do klasycznej formy. Neoklasycystycznego charakteru jego wierszy nie mogła znieść ówczesna władza. Neoklasycyzm został objęty prohibicją.
Poecie zakazano pisać, a wkrótce potem został aresztowany i zesłany do obozu w Sołowkach. W 1937 r. rozstrzelano go razem z innymi twórcami w masowej egzekucji. Tak groźne było jego neoklasycystyczne słowo.
Rzadko kiedy zdarza się, aby święta Wielkiej Nocy były w jednym terminie w Kościołach katolickim i prawosławnym, jak stało się to rok temu. W tym tygodniu zbiega się w czasie z Wielkanocą katolicką żydowskie święto Pesach.
Prezentowany wiersz doskonale wpisuje się w świąteczny czas. Jest to bowiem wiersz o świetle. Świece, ogień, gwiazdy. A zaraz obok: zaduch i wilgoć. Taki nastrój panuje w każdej świątyni.
Wielki Czwartek to dzień pojednania z grzesznikami, ciemności ze światłem, kiedy hostię chowa się do ciemnicy. Dzień małej wiary. Pesach, czyli przejście: ze światła w ciemność i znów do światła. Dzień czwarty, czyli dzień stworzenia przez Boga słońca, księżyca i gwiazd, by strzegły nieba i oddzielały światłość od ciemności.
W końcówce wybrzmiewają: dziecięce głosy, wiosna, cmentarz. Na myśl przychodzi wówczas opowiadanie Antoniego Czechowa „Święta noc”. Nad rzeką pewien chłop czeka na Iluminacje i dźwięk dzwonów, który niesie woda na drugi brzeg. Most łączy dwa brzegi, ciemność ze światłem, tworząc przejście.
Rubrykę redaguje Alicja Rosé.
Skoro tu jesteś...
...mamy do Ciebie małą prośbę. Żyjemy w dobie poważnych zagrożeń dla pluralizmu polskich mediów. W Kulturze Liberalnej jesteśmy przekonani, że każdy zasługuje na bezpłatny dostęp do najwyższej jakości dziennikarstwa
Każdy i każda z nas ma prawo do dobrych mediów. Warto na nie wydać nawet drobną kwotę. Nawet jeśli przeznaczysz na naszą działalność 10 złotych miesięcznie, to jeśli podobnie zrobią inni, wspólnie zapewnimy działanie portalowi, który broni wolności, praworządności i różnorodności.
Prosimy Cię, abyś tworzył lub tworzyła Kulturę Liberalną z nami. Dołącz do grona naszych Darczyńców!
PRZECZYTAJ INNE Z TEGO NUMERU
KOMENTARZE
